Zeven jaar geleden zat ik met een collega Renço Wesseling op een terras. Tussen het speciaalbiertje en de borrelnoten ontstond een idee. We zagen een kloof – een flinke – tussen gemeenten, sociaal ontwikkelbedrijven en technologie. Iedereen leek het te missen. Dus schreven we een notitie, gaven die aan mijn directeur, en zo ontstond Lab XL.
Op dat moment was ik nog financieel beleidsadviseur. Cijfers laten kloppen, risico’s vermijden – dat was mijn wereld. Ik dacht: dit platform is tijdelijk, straks pakt “het systeem” het wel op. Nou, mooi niet dus.
De eerste jaren waren vooral praten, uitleggen, verdedigen. Want wat onbekend is, blijft onbemind. Werkgevers vroegen zich af waarom ze “iets met technologie” moesten voor mensen met een ondersteuningsvraag. Professionals vonden het spannend of gewoon gedoe. En altijd diezelfde vragen: Is er een businesscase? Wie betaalt dit? Past het in de structuur? Zulke vragen smoren vernieuwing nog voordat je iets geprobeerd hebt.
Toch dendert de trein door. Kijk naar kunstmatige intelligentie: jarenlang hoorde je er niemand over, en nu gebruikt iedereen ChatGPT alsof het er altijd al was. Zo gaat innovatie – langzaam, langzaam… en dan ineens overal.
Bij inclusieve technologie gaat dat niet vanzelf. We wachten op rapporten, commissies, garanties. Ondertussen zitten duizenden mensen thuis, terwijl de oplossingen er al zijn: een exoskelet dat zwaar werk verlicht, een bril die gebaren omzet in tekst, een tool die gesprekken toegankelijk maakt.
De vraag is niet óf er een businesscase is. De vraag is: kunnen we het ons permitteren om níet te innoveren?
Durf te pionieren. Niet wachten tot het systeem klaar is, maar het systeem uitdagen. Soms mislukt iets – prima. Dan heb je geleerd. Maar wat als het lukt?
Want wachten… dát is de échte innovatiekiller.
Senzer en VDL Parree hebben een mooie samenwerking. In een interview vertelt Pieter Melisse, directeur van VDL Parree, over inclusief ondernemen. Uiteraard komt ook het onderwerp inclusieve technologie aan bod.
Lees meer
Een 3D-printer die batterijenhouders print, een virtuele sollicitatietraining die zelfvertrouwen vergroot, en een lampje van een OSS dat oplicht als je het juiste schroefje pakt. Bij TINT Apeldoorn draait alles om het toegankelijk maken van technologie voor mensen die (nog) niet vanzelfsprekend mee kunnen doen op de arbeidsmarkt. Maar technologie is daarbij nooit het doel, benadrukken hubmanager Lysanne Scheijbeler, innovatiemedewerker Elianne de Roo en studentonderzoeker Martijn Pattie. Het gaat om wat mensen nodig hebben. Dáár ligt de focus.
Lees meer
Technologie is geen doel op zich. Dat benadrukt Paul Verbakel, directeur van werkontwikkelbedrijf Senzer, meerdere keren tijdens het gesprek. “De technologie moet een oplossing bieden voor een belemmering die iemand ervaart. Dáár begint het.” Vanuit die filosofie ontwikkelde Senzer in de afgelopen jaren een doordachte, geborgde aanpak rondom inclusieve technologie. Wat begon als een project, is inmiddels een vast onderdeel van de dienstverlening. En dat levert resultaat op.
Lees meer
TINT West-Brabant heeft een pilot stressmonitoring uitgevoerd na een eerdere pilot bij Werkzaak Rivierenland onder de naam ‘Know Yourself’. In de pilot is onderzocht hoe technologie zoals de Fitbit, in combinatie met coaching, ingezet kan worden om langdurige stress bij medewerkers te helpen verminderen. Aan het experiment deden 30 deelnemers van MidZuid en Breda Werkt mee.
Lees meer